Ve 1000 kırkayak geldiğinde?
Her şey bir zaman ilk defa olacak. Bizimle olduğu gibi, davetsiz ziyaretimiz oldu! İcra öğrencisi değil, kayınvalidesi değil, görevli değildi.
Daha fazla nahoş yok! Evin girişinde toplanan çok az kişi vardı. Çok küçük, neredeyse siyah solucanlar! En azından bir kere düşündük.
Meslektaş Google bize sadece zorluk ile yardımcı oldu ve sonunda öğrendik: Kapının dışında, Alman kırkayak bir sürü Diplopoden tarar ve tarar.
Hayvan seven bizler gibi, aldatanlar bir yaprak kâğıt aldı ve sevgili hayvanları yüksek bir yayla çimlere taşıdık. Ertesi gün, bunu bir kez daha yaptık, üçüncü günde ön kapının dışındaki ziyaretçi sayısının yaklaşık on katı olduğunu bulmak için.
Bir hademe ne içindir? Ve neden bir cep telefonu? Kısa telefon görüşmesi, ertesi gün talep.
Bekçi, “Kürek üzerindeki her şeyi ve daha sonra çöpe attı” diyor. O. K.
Tabii ki, kırkayaklarımızın tanıdıkları ve akrabaları önümüzdeki birkaç gün içinde derhal geldi. Arkadaşlarının bizimle nasıl yaptıklarını bilmek istediler.
Hayvan sevgim bitti. Benim biber spreyi ama değil! Dış duvarın tabanını daha iyi koruyabilirdim. Ertesi gün yumuşak sabun çözeltisi ile bir şey püskürtmek zorunda kaldı. Biber gazıyla, diplopodların ordusu en azından kesinlikle bizim ve hatta sürdürülebilir bir şekilde evimize saldırılarından vazgeçti.
Bu tür istilalar Avusturya’dan Berlin’e daha sık bildirildiğinden, sadece tavsiye edebilirim: Toplu olarak hemen bitkisel şifalı biber spreyi ile çalışın. Hayvanlar ayrıca günler sonra malzeme ile de kızılır.
Hâlâ elinde olan herkese ağlayın!
