Dinozor şeyler: ölüyor şeyler
Son zamanlarda nişanlım ve ben arkadaşça bir çiftle akşam yemeğine davet edildik. Gizlilik nedenleriyle onlara Paul ve Paula diyelim. Hafif bir Cumartesi gecesiydi, terasta oturuyorduk ve on iki yaşındaki Paul ve Paula'nın kızı eve geldiğinde tatlıyı düşürdüm. “Merhaba Jule, çok kötü bir şans,” Onu karşıladım, “gerçekten bir şeyleri özledin.” Bana, evrimin on iki yaşındaki kız çocukları için ayırdığı özel bir görünüm verdi: çocuksu merakı ve ergen serinliği karışımı.
"Ah hayır," diye karşı koydu, "masada zaten dans ettin mi? Gülümsedi Hayır, çok daha iyi. Annen bizim için tüm zamanların en iyi grup salatası yaptı. Elimle karnımda dairesel hareketler yaptım ve Paula'da göz kırptı. Jules gözleri büyüdü. Sorguya annesine baktı ve inledi: "Teyp salatası? Bana hiçbir şey bırakmadın mı? Paula'nın ağzına saptı, ama ciddi kaldı. "Tatlım, Vishnevskis ile akşam yemeği yemek istediğini sanıyordum." Ah mano? Jule patladı, denemek istedim. Hikayeyi kısa kesmek için: Bunu yetişkinlerden kahkahalar izledi, benden açıklayıcı sözler ve? Hahaha, komik misin? Kendimi hemen atacağım? Jule'den. O zaman çok hızlı bir şekilde uzaktaydı, acilen hala neyin vardığı ve öyle.
O gecenin ilerleyen saatlerinde, yanan ateş kasesinin etrafında bir bardak şarapla oturduk ve sohbetlerimizin kalmasına izin verdik. Paula birden bi şekilde nostaljik bir görünüme kavuştu, bir şekilde içeriye döndü. “Ben her zaman bir kalem kullandım mı?” Dedi aniden. Bizim sorgulayıcı bakış açımızı fark etti. "Teyp kasetini kasetlerden geri sarmak için. Sadece ucu deliğe yerleştirin ve çevirin. En iyi kasetli salata hazırlanmasında gerçek bir usta olan eski Grundig kayıt cihazımı düşünmek zorunda kaldım. Bugünün çocukları gibi bir şey, evet, artık yok, en fazla çökmekte olan müzik uygulamaları veya düşük Wi-Fi özellikli YouTube videoları durduruluyor. ? Daha önce ha? her şey daha iyi mi diye kesiştim, "iki dakika önce, örneğin camım hala doluydu". Paul sırıttı ve sözsüzce şişeyi yangın kabının üzerinden geçirdi.
"Hayır, daha iyi değildi," dedi nişanlım. Sadece farklı mı? “Yani evet?” Diye cevap verdim. Aslında, hemen hemen her zaman aynı şeyi kastediyoruz ve bunu oldukça kullanışlı buluyoruz. Neyse ki, bazı şeyler değişmez. “Adamın cep telefonunu duvara öfkeyle soktuğu filmi son zamanlarda hatırlıyor musunuz?” Diye sordum. Ne kadar boşa. Geçmişte, sadece telefon açılır. O kadar lezzetli ki kulakta sallanıyor. Ama başka kim ahize ile bir telefon var? Kelimelerin bir anlığına çalışmasına izin verdim ve devam ettim: "Telefon defterleri artık mevcut değil. Veya video kaydedici. Ve gerçekten aptalca bakmak istersen, bir sonraki telefon kulübesi için on beş yaşında bir çocuk iste. Paul başını salladı. “Bazı şeyler sadece ölüyor” diye mırıldandı. "Ve Google Brockhaus ve Düden’leri öldürdü. Dijital çifte cinayet.? Herkes sessizdi.
Paula evde kısa bir süre kayboldu ve yazı defteri ve kalemle geri döndü. “Soyu tükenmiş veya tükenme tehlikesi altındaki her şeyi yazalım, tamam mı? Yani dinozor şeyler durur. Ve biz de aynen öyle yaptık. Eve çok geçmeden önce, Paula, akşamları üretilmiş olan çok işlevli yazıcısı ile listenin bir kopyasını çıkardı. "Kahretsin" dedi, "kopya dükkanlarını unuttuk mu? Listeyi elle hızlı bir şekilde ekledi. O zamandan beri, buzdolabımızın sizden saklamak istemediğim tehdit altındaki veya tükenmiş nesnelerin bir listesi var:
Dino şeyler:
- Resimli kartpostallar
- kağıt Resimleri
- çalar saat
- vinil kayıtları
- el yazısı harfleri
- ansiklopediler
- atlaslar
- müzik kasetleri
- video kasetleri
- sabit telefonlar
- gazeteler
- sinemalar
- telefon kulübeleri
- Kopya Mağazaları
- ...
- ...
Ne zaman buzdolabından bir şey çıkarsa (ki ne yazık ki daha sık olur), bu listeye hemen göz atıyorum. Bu arada, listede olmayan diğer birkaç dinamit ile tanıştım. Ancak Paul ve Paula ile akşam saatlerinde şafağa kadar burada listelenen hatıralarla meşguldük. Aynı zamanda biraz nostaljik ve güzeldi. Sonunda dördümüz, nişanlımın o akşam söylediği şey olduğuna karar verdik: Eski günlerde daha iyi değildi. Ama farklı.
Hangi ölen şeyleri hatırlıyorsun?
